تنهایی پر هیاهو

این یه عنوان پر تمطراق(نمیدونم املاش درسته یانه) برای یه کتاب میتونه باشه ...کتابس که همین عنوانش منو اول جذب کرد بعد هم که فروشنده شهر کتاب توصیش کردنتونستم ازش بگذرم وقتی روش خوندم که چاپ یازدهمه و مترجمش پرویز دوائی یه و یه بار توقیف شده ودوباره اجازه چاپ گرفته شکم  تبدیل به یقین شد که باید این کتاب رو خوند...خریدمش و خوندمش...ولی واقعا نمیدونم در موردش چی باید بگم...شخصیت اصلی داستان یه مرده که 35 ساله داره با دستگاه پرس کتاب ها و کاغذ های باطله رو به خمیر تبدیل میکنه...تمام کتاب انگار مرد داره تفکرات ذهن خودش رو برای خواننده تعریف میکنه ...حرف هایی که با خودش میزنه...احتمالا این کتاب خیلی از سطح من بالاتره که من اصلا خوشم نیومد...یه کتاب کاملا مزخرف که هرچی هم میخونیش نمیتونی بذاریش زمین...ولی من که خیلی ازش چیزی سر در نیاوردم