عجایب

رفتم برای خونواده خرید کادو ها ی عید کردم...دارم راهمو به سمت ایستگاه تاکسی ادامه میدم....هوا خیلی خوب و بهاری شده _ببخشید من فقط بخاطر شما ایستادم...ماشینمو جای خلاف پارک کردم... برمیگردم نگاهش میکنم یه پسر با حداقل ده سانت ریش...ابرو های برداشته...قدشم از من کوتاه تره به راهم ادامه میدم _ببخشد من مال این شهر نیستم غریبم میخواستم چند لحظه وقتتون رو بگیرم _خواهش میکنم بفرمایید برید لطفا _اگه کسی توزندگیتون هست تا من برم _نه ولی دل م نمیخواد از شما شماره بگیرم _چرا؟میشه صبر کنید می ایستم و میگم بفرمایید _امممم....یه راست برم سر اصل مطلب؟ _بله _میخواستم اگه بشه شمارتونو داشته باشم نه _من مال اینجا نیستم _مال کجایی؟ _شهرزادگاه خندم میگیره...اصل و نصبشو میپرسم...میفهمه منم مال شهر زادگاهم....حالا ایستادیم پشت چراغ قرمز سرچهارراه و داریم حرف میزنم _ببخشید ولی خیلی بدجا ایستادیم _منم خواهرزادم تو ماشین خوابه وگرنه خودم میرسوندمتون...میشه بیاین اینور یادم میوفته چند وقتیه با همخونه و دماغ عملی جمع نشدیم دور هم یکی رو مزاحمی زنگ بزنیم بذاریم سر کار _میگم میخواین شمارتونو به من بدین و برین میگه نه من شمارمو به کسی نمیدم یعنی پهن شدم وسط چهارراه از خنده...خو لامصب تو اگه نمیخوای شماره بدی پس چرا میوفتی دنبالم...گفتم باشه و راهم رو ادامه دادم....میوفته دنبالم و میگه چرا انقدر زود بهت برمیخوره بابا ماها که اینجوری نیستیم یه دقه وایسا...به راههم ادامه میدم و با رراننده تاکسی سر مسیر حرف میزنم... _باشه شمارمو بزن بعد برو راننده تاکسی میگه دونفرید میگم نه و سوار میشم و تاکسی راه میوفته