روزهای زندگی

دکتر ن از دکتر های خیلی با سواد بیمارستان ماست...یه پزشک عمومی که متخصص ها هم به باسوادی قبولش دارن...و البته بد کشیکی...دکتر ن یه مرد با قیافه خیلی ساده و نوع خاصی از طاسی مردهای میانساله...ظاهر سادش منیج عالیش توی اورژانس و اینکه از دکترای با شخصیت بیمارستان ماست باعث میشد که من هردفه تو کشیکم وقتی بااینباشم باوجود بد کشیکیش دوس داشته باشم که دارم کشیک میدم...خیلی چیزا تونستم ازش یاد بگیرم...امروز بخاطر اینکه برخلاف همیشه خیلی خلوت بود وچندتا دکتر مورد دار به اضافه این دکتر ن حضور داشتن...دوستان مورد دار با دکترای مورد دارن گرم گرفتن و منم یکم درس بعدشم رفتم پیش دکتر ن و چندتا سوال پرسیدم....تا اینکه مریضی اوردن با علایم بیماری عفونی و سفر اخیر تایلد...من خندیدم و گفتم دکتر لو نمیداد که از تایلند برگشته...دکتر نگاهی به من کرد و گفت یعنی چی خانم دکتر اتفاقا من رفتم تایلند جای خیلی قشنگیه...چرا فقط شما همینو گرفتی گفتم دکتر شما با خانواده رفتین این مجردی رفته...گفت بله من بهشتم بدون خانمم نمیرم...چقدر خوب اقای دکتر.... پرسیدم اقای دکتر بسلامتی چندتا بچه دارین گفت یه پسر دارم فقط خندیدم و گفتم یکی که کمه دکتر اذیت میشه...گفت اره میدونم ولی خب دیگه...خب دیگش به نظر میومد که خانمش دیگه بچه نمیخواد پرسیدم که دکتر خانمتونم پزشکن گفت بله متخصص پوسته....گفتم به سلامتی...دکتر شما چرا ادامه ندادین..گفت انقدر ماجراش مفصله فقط بهت بگم خانم دکتر که اشتباه کردم...گذشت و رفتم تو پاویون و این مکالمه رو برای بچه ها تعریف کردم...بچه ها گفتن یعنی تو نمیدونی این زنش تهرانه خودش اینجاس...گفتم چه مسخره یعنی چی اخه... گفتن اره بابا همشم به این معروفه که این که زنش پوسته چرا روز به روز داره کچل تر میشه...یاد یکی از اشناها با دقیقا همین خصوصیات میوفتم...اونم اقاهه دکتر از سطح پایین جامه تو شهر زادگاهه که زنش از اعیان و اشراف بوده بچه دار که میشن بچه رو برمیداره و میره پایتخت...عملا زناشویی نمیمونه فقط رابطه مالیه که باقی میمونه...بعد هم که بچه بزرگ میشه اقامت کانادا رو میگیره از ایران میره...هیچوقت طلاق رسمی در کار نبوده ولی زندگی مشترکی هم درکار نبوده...نمیدونم چرا با شرح حال دکتر ن دقیقا یاد همون ادم میوفتم...یه زناشویی ناموفق یه زندگی پادرهوا...یه رابطه مالی...درکنارش یه پزشک باسواد بدون اینکه درگیر زندگی شخصیش باشه داره به مریض هاش میرسه...حتی با این شرایطی دوری از. همسر داره وقار خودشو حفظ میکنه... اینارو نمینویسم تا کسی رو قضاوت کنم چون حتی ماجرای دکتر ن رونمیدونیم چقدرش واقعیته...فقط دارم فکر میکنم به شرایط مختلف...زندگیای مختلف...ادمای مختلف...اینکه زندگی چجوری میگذره...اینکه گاهی ماادما چقدر راحت حدس میزنیم و قضاوت میکنیم بقیه رو...نمشه هیچوقت جای کسی زندگی کرد...البته این واضح و مبرهن است که ناموفق بودن یه زندگی زناشویی همیشه تقصیر مرده...ولی باز هم زندگیا رو نمیشه قضاوت کرد...ولی خب یعنی چی...یکی این سر کشور یکی اونور کشور...چی وجود داره اینجوری؟عشق؟محبت؟کیفیت مال؟چی؟؟؟ بعدا نوشت:جواب کیس داخیلی رو هم گذاشتم