هرچیزی وقت خودشو داره

اینو رافایل میگه.... منم موافقم باهاش هر چیزی وقتی داره... وقتی برای بچگی کردم وقتی برای درس خوندن وقتی برای عاشق شدن وقتی برای ازدواج کردن و بچه دار شدن هرچیزی که از وقتش بگذره بیات و مونده میشه.... خوبه هنوز ولی دیگه اون مزه ای رو که باید نمیده... دیگه بی ذوق و بی انگیزه ای براش... شاید چیزیه که همیشه میخواستی ولی دیگه خوشحال نمیکنه... وقت هر کسیم باتوجه به روحیات خودشه... مثلا به نظر من وقت بچگی کردنم گذشته با وجودی که خروارها عروسک تو اتاقم دارم ولی خب بچه که بودم بخاطر وضع مالی بچگی زیادی نکردم ولی بازم خدارو شکر... مثلا24ساله که شدم دیگه وقت عاشق شدنم گذشته بود هر چند ادمی جلوم بود که عاشقم بود... 27ساله که شدم وقت ازدواجم گذشته بود هرچند شرایطشو داشتم و حالا فکر میکنم اگه تا سی سالگی بچه دار نشم وقت بچه دار شدنمم میگذره... اره همه میگن نگران نباش برای توهم پیش میاد و خیلی حرفای دیگه... ولی تو وجود من یه دکترزیرزمینی شکل گرفته که بدجوری محتاجه به اینکه مادر بشه... همشم در عرض همین چند سال اتفاق افتاده ولی خب شده دیگه مثلا وقت دستیاری قبول شدنمم امساله... دیگه سال دیگه بیخود میشه... خب گاهی وقتا این دیر شدنه تقصیر خودمون محیط اطراف یا خیلی چیزای دیگه است... ولی خب چه میشه کرد گاهی وقتا نمیشه قسمت رو عوض کرد... گاهی وقتا نمیشه شرایط رو تغییر داد و تنها راه چاره پذیرفتن شرایطه... از وقت هرچیزی که بگذره دیگه برای رسیدن بهش تلاش نمیکنی.... از به دست اوردنش خوشحال نمیشی... وقت هرچیزی رو روحیه شما مشخص میکنه... همیشه سعی کردم شرایطمو بپذیرم