21 دی
پنجشنبه, ۲۱ دی ۱۳۹۶، ۰۴:۲۷ ق.ظ
یک ماهه دلم میخواد ناهار یا شام برم رستوران...بله بله میددنم خودمم تنهایی میتونم برم ولی هر وقت میخوام برم هی به خودم نهیب میزنم تنبلی نکن بشین درس بخون...ونمیرم
کاش یکی میومد دعوتم میکرد که باهاش رودربایستی داشته باشم و نتونم نه بگم...دختر وپسرش فرقی نداری...مهمون بشم یا مهمون بکنم هم فرقی نداره...اصلا دنگی...فقط یکی بیاد بریم
پینوشت:به درجه ای از استرس رسیدم که هر لحظه ممکنه پاشم تموم خونه روخونه تکونی کنم
ایشالا سال دیگه .