دستیاری

خیلی دوست داشتم با یکی از دوستام درس بخونم که نیروی محرکه و امید هم باشیم.هر چند من خیلی یواش تر از بقیه درس میخونم.خلاصه با یکیشون شروع کردیم و چند روزی ادامه دادیم بعد از چندروز مشکلی براش پیش اومد بعدم رفت سفر و نشد هماهنگ باشیم.بعد یکی دیگه از دوستام پیشنهاد داد.باهم خوندیم ولی اونم الان رفته شهر غریب سفر...الان من موندم تنها...دلم سفر و گردش خواست...ولی ترس از قبول نشدن انقدر در وجودم رخنه داره که نمیتونم راضی به سفر یا گردش بشم...کند درس خوندنم مصیبتیه ها