۱۹تیر
لعنت به هرچی سندرمه....مخصوصا سندرم های روانی مثل این یکی...شبا یا وقتایی که اینجوری میشم دلم میخوادپاهامو اززانو به پایین قطع کنم یا با یه وزنه یه تنی لهشون کنم...گندت بزنن هروقتم نیازه ادم به خواب بیشترمیشه بدتر شروع میشه...واسه من این سندرم مثل یه حس بی وزنی و کم حسی توی پاهامه که کلافم میکنه.مدام توی جام تکون میخورم.اینجوروقتا دوس دارم مثل بچه رو به شکم بخوابم وپاهامو جمع کنم تو شکمم وتموم وزنمو بندازم روپاهام تاشاید اروم بشن وبذارن من بخوابم ولی گاهی این کارم جواب نمیده و گند میزنه تو اعصاب ادم. دقیقا مثل امشب.که تو اوج خوشحالی باز یه نفری پیداشد که بتونه حالمو بگیره و من نتونم بخوابم.که گندبزنه هرچی امتحانه چشمه.نابودبشه هرچی امتحان گوشه...اه اروم بگیربن دیگه عصبای لامصب.بذارین بخوابم.که نصف کتابمو خوندم که باید بخوابم...گاهی سیگارکشیدن ارومم میکنه و باعث میشه این حس مزخرف توی پاهام از بین بره.مثل الان که نشتم به سیگارکشیدن تو بالکن و سیگار با سیگار روشن میکنم...تاشاید این فکرای مزخرف توی مغزم با حس گند توی پاهام زودتر گورشونو گم کنن...تامن زودتر بتونم برم امیرحسین رو بغل کنم وبخوابم تا فردا از سر صبح مارتن گوش رو شروع کنمدرمانش تری سیکلیک هاست...میدونم...ولی نمیخوام از الان گیر ارامبخش بیوفتم خودم بهتر هرکسی میدونم که احمقانس جای درمان بخوام مشکلمو باسیگار حل کنم...ولی خب همه گاهی احمق میشن...خدایا زودتر یه کاری کن من خوابم ببرهفردانوشت:دیشب بالاخره با خوابیدن رو پاهام تونستم بخوابم...ولی برخلاف همیشه بعد از یکم که خوابم برد پاهامو دراز نکردم و دوساعت بعد که پاهامو کشیدم چنان گاستروکنمیوس هردوتاپاهام باهم گرفتن که جیغم رفت هوانصف شبی...
