سریال خسوف رو دیدید؟این چند روزه بیشتر از همه سریالا برام جذاب بود...هر جمعه صبح زود بیدار میدم صبحانه رو اماده میکردم تا زودتر بتونم به سریالم برسم...روزایی که کشیک بودم هم بعد از کارای صبحم زودتر میومدم پاویون تا بتونم ببینمش...
خسوف برای من نماد رنج و دردیه که ادم بی گناه توش بوده...درد و رنجی عمیق که میتونه باور های قلبی یه نفر رو عوض کنه و یه ادم عادی رو به یه ادم عوضی تبدیل کنه...اینکه ادم بتونه توی اتفاقات مزخرف زندگی ادم باقی بمونه خیلی کاری سختیه...گاهی درد و رنج ادم انقدر قویه که هیچ چیزی جز انتقام نمیتونه ادم رو اروم کنه
فقط میخوای کاری کنی که کسی که اینهمه درد و رنج رو بهت تحمیل کرده همین درد و رنج رو حس کنه...وقتی تو تمام تلاشت رو کردی که ادم باشی ولی یکی دیگه که هزار جور اختلالات روانی داره انقدر بهت اسیب زده که کاری ازت برمیاد که خودتم فکرشو نمیکردی
وارد کردن درد به کسی که بتونه تمام درد و رنجی که حس کردی رو حس کنه...اگه اسیبی که بهت وارد کرده خیلی بزرگ بوده باشه من میگم که طرف یه اختلال روانی خیلی بزرگ داشته که همون باعث میشه درد رو نتونه کامل حس کنه
مثلا به نظرتون چندتا ادم تو دنیا میخواستن به هیتلر اسیب بزنن؟ولی اون چقدر درد رو حس میکرده؟چقدر اختلال روانی داشته؟
اخر سریال خسوف وقتی اتیه و علیرضا میخوان انتقام بگیرن و شروع میکنن اسیب زدن به بقیه...مهتاب بهش میگه ببخش بخاطر خودت بخاطر ارامش خودت
کتاب سیلی واقعیتم همینو میگه یه جور دیگه...از احساستون فاصله بگیرید بدون قضاوت دردکش کنید به خودتون حق بدید و خودتونو ببخشید بخاطر احساستون و با خودتون مهربون باشید بخاطر درد و رنجی که کشیدید
کار خیلی سختیه تبدیل انتقام به ببخشش
خانم دکتر تمام وقت عزیزم...تو سعی کردی ادم خوب و مهربونی باشی...سعی کردی ادم باشی...ولی درد کشیدی رنج کشیدی خودتو ببخش و رها کن ادم هایی رو که بهت اسیب زدن...این دنیا خیلی جای بی رحمیهو عدالتی وجود نداره
