نجاتم بده

دیشب وقتی بااون حجم خستگی گوشیو خاموش کردم و نفهمیدم کدوم وری بیهوش شدم...خواب میدیدم توی یه مرکز معین تو یه روستای دور افتاده دارم کار میکنم که یهو منشی میگه خانم دکتر مریض اورژانسی و پسر بچه 7 _8ساله با لباس مندرس و کثیف رو روی تخت میخوابونن شرح حال تشنج میدن...شروع میکنم معاینه و به منشی میگم رگ بگیره پسر بچه شیرین و بامزه بود...قبل از اینکه ازش رگ گرفته بشه دوباره تشنج میکنه و من داد میزنم و منشیو صدا میکنم میگم مگه نمیگم رگ بگیر؟زنگ زدی اورژانس؟ تشنج بچه قطع میشه من دارم سکته میکنم ولی بچه هنوز هوشیار نیست و من تو دلم دارم از ضعف میمیرم و پاهای بچه فرمی قرار گرفته که انگار دررفتگی لگن داره...خودم زنگ میزنم 115 خودمو معرفی میکنم و میگم امبولانس بفرستن... بعد از یه ساعت امبولانس که نه یه وانت میاد دنبالمون از شدت عصبانیت تمام وجودم میلرزید... تازه وسط راه وانتی میزنه به یه ماشین و اینه مدل بالای ماشین رو میشکنه...وحالا راننده اون ماشین نمیذاشت وانت بره...و من از عمق لوزالمعده ام سر راننده ماشین داد میکشیدم که مرتیکه مگه نمیفهمی مریض داریم...و گوشیمو برداشتم و باز از عمق وجودم سر تلفن چی 115 داد زدم که جای امبولانس وانت میفرستی مرتیکه نفهم؟مگه بهت نمیگم دکتر فلانیم...میگه خانم دکتر اخه امبولانسای 115 رو جمع کردن دیگه هرکی خودش باید بره بیمارستان...داد میزنم که مرتیکه نفهم بیشعور وای بحالت اگه بلایی سر این بچه بیاد...خودم خرخره تو و اون رییس احمقتو میجوم...همون موقع دیدم که دم بیمارستانیم و بچه رو بردن PICU میرم سراغ سرپرستار بخش با لبخند بهم میگه اره همینجوریه که مسئولش بهت گفته.ماشین ندارن...ومن از عصبانیت دیگه بنفش شده بودم...داد زدم سر تمام اینترنا و استیجرای بخش و همه رو بیرون کردم و گفتم یکیتونو اینجا ببینم اتیشتون میزنم بعد با صدای زنگم از خوابم بیدار شدم و مات داشتم به این فکر میکردم...که شاید مامانم حق داره رشته و درس خوندن منو انقدر نفرین میکنه...واقعا من برای این حجم خستگی و کار و استرس ساخته شدم؟ پینوشت:زمانی که برای کنکور میخوندم مامانم با جدیت تمام میخواست که دکتر بشم...ولی حالا اصلا راضی نیس درس بخونم و تخصص بگیرم...نمیدونم چرا و نمیتونم هم ازش بپرسم