درست صبح فردای پست قبلی دندون موشی خیلی اصرار کرد که حتما باید بریم پیش یکی از استادات و من نگرانم...نمیدونم شاید داره اینجارو میخونه...هرچند اصلا ادم کنجکاوی نیستی ولی اگه میخونی خوش اومدی...خلاصه رفتیم پیش استادمو اونم باشوخی گفت برید خوش بگذرونید و از مرخصی لذت ببرید...خب دروغ نگم ضعف دارم سرفه های شدید خلطی هم دارم با سرگیجه ولی در کل همه چی خوبه
کرونای من مصادف شد با کنکور خیلی اتفاقی دوتا پست تو اینستا گرام دیدم که اصلا ادمهای مهمی نیستن ولی حرفشون به دلم نشست...نتیجه ای که اون حرفا روم گذاشت این بود...من تمام عمر درس خوندم یا کار کردم...سعی کردم کار درسنو بکنم و عمرمو تلف نکنم و همه مرتحا رو پشت سر هم بگذرونم تا فکر نکنم از زندگی یا از بقیه عقب موندم ولی نتیجه چی شد؟من هنوزم یه دکترم با سطح سواد متوسط یه ادمی خیلی باهاش نیست وبه اندازه کافی از زندگیش لذت نبرده و نه از کسی تو زندگی جلوتره نه عقب تره...پس قبول شدن یا نشدن ارتقا امسال چیو تغییر میده؟من میتونم تو دوران تحصیلم یبار قبول نشم و هیچ اتفاقی نیوفته...یعنی به دوران تحصیلم اضافه نشه
پس درست یا غلط تصمیم گرفتم این یه هفته رو به کارایی که دوست دارم برسم نه به درس خوندن...پس خوابیدم خیلی زیاد...بدنمو تقویت کردم...یه طرح شماره دوزی رو تموم کردم و بعدی رو شروع کردم...ساعتها سریال مورد علاقمو دیدم و روی پوستم ماسکای مختلف گذاشتم و با دندون موشی بیشتر خندیدم و بیشتر کیک پختم و در کل گور بابای ارتقا
