خبرت هست که خلقی ز غمت بی خبرند

همیشه فکر میکردم چرا مریضا به مریضی هایی که باید لانگ لایف دارو بخورن انقدر حساسن...چرا بعد از یه مدت دارو هاشون رو نمیخورن...تا اینکه بابا اول مشکل گوارشی پیدا کرد و بعد هم سکته کرد...هرکاری کردیم نتو نستیم راضیش کنیم دارو هاشو بخوره...البته همه میدونن پزشکا خودشون بدترین دارو خور های جهان هستن...اگه بدونن درمان نمیشن که اصلا نمیخورن...اگه هم بدونن درمان میشن همین که علامت ها برطرف بشه دیگه نمیخورن...اگه هم لانگ لایف باشه هی بخور نخور میکننحالا شده ماجرای من...وقتی میخواستم بابا رو راضی کنم بش میگفتم من که بچه تو ام بیشتر از تو دارو میخورم...بابا هیچوقت نپرسید چه دارویی میخوری یا چرا میخوری...فکر میکرد شوخی میکنم...بدبختی اینجاس که معدمم فوری بهم میریزه...دادش میره هوا و اشتها کور و استفراغ مداوم به همه اضافه میشه...فقط همه زورم رو میزنم تا دوساعت بعد از دارو ها استفراغ نکنم تا مجبور به تجدید دوز نشم...یه خریت دیگه هم خوردن همه دارو ها با همه...یا حداگثر دو نوبت...فقط خدارو شکر که الان حالم خوبه