عاشق آن باشد که چون آتش بود

شوخی میکنم:شاید اشتباه کردم باید تا تنور داغ بود میچسبوندم میگه حالا که چیزی قطعی نیست شاید اتفاقاتی بیوفته میرم تو فکر...تاشروع تایم بعدیم یه ساعتی فرصت دارم.. یکی از بچه ها و من فقط تو پاویونیم...شاید واقعا من اشتباه کردم...سر دوستمم تو گوشیه میگم:اگه تو کسی باشه که همه چیزش اکی باشه...درس و خونواده و تحصیلات و فکر و همه چیزش درست باشه..ولی نه به احساس خودت مطمین باشی نه اون چکار میکنی؟ میگه یعنی چطوری؟مگه میشه؟ میگم اره مثلا خواهر من و شوهرش. ..ببین این دوتا ادم انقدر شبیه هم هستن که نمیتونی حتی فکرشو کنی...همه چیزشون مثل همه...همه فکراشون مثل همه ولی انگار احساس شوهرش اونقدر قوی نیست...نه اینکه دوسش نداشته باشه ولی فوق العاده ادم منطقیه و اصلا با احساسش جلو نمیره...همیشه مشکلاتشون رو حل میکنه هر جا مشکلی باشه کلی واسه زنش مایه میذاره...ولی انگار مثلا نمیدونه غر دخترونه چیه...الکی گریه کردن چیه...نمیدونه تو این وقتا فقط بغل جواب میده _خب اینجور زندگی ها هیچوقت شکست نمیخوره _اره حق با توه...ولی احساس ادم چی...ادم... مخصوصا ما دخترا یه جاهایی بیشتر نیاز به ساپورت احساسی داریم -میدونی این جور رفتارا بیشتر تو مرداییه که خواهر ندارن...خب تو انقدر احساسی نباش...بعدشم همیشه یه ادم احساسی و منطقی مکمل هم هستن -البته اونم شوهرش خواهر نداره...حالا اگه تو بودی به یه ادمی که همه چیزش اکی بود چی میگفتی؟ -خب این ادمی که تو میگی خیلی خوبه -اره سر همین خیلی خوبیش من به بابام نگفتم...چون میدونستم فقط بابام شرایطشو بفهمه منو به زورم شده بهش میداد میخنده و میگه منم بودم میگفتم برو بهش شوهر کن... میگم الان دارم از تو همینو میپرسم... میگه چند وقت میشناختیش؟ میگم چند ماه...دنبال کارای رفتنش بود...اصلا تو فکر زن گرفتن نبود...به من میگفت چون تو خیلی خوبی به فکر ازدواج افتادم...اولین دختری بودم که با خونوادش درمیون گذاشته...یعنی قضیه براش جدی بوده...پذیرش از چندتا دانشگاه امریکا و کانادا گرفت...انقدر به گوشش خوندم تا قید دکترای امریکا رو زد و پذیرش کانادا رو قبول کرد که فوق لیسانس بودچون اگه میرفت امریکا تا پایان درسش نمیتونست برگرده....بهش گفتم تو پسر بزرگ خانواده ای شاید تو این چهار سال درست اتفاقی افتاد که باید میومدی اونوقت چی نمیتونی بیای خیلی بده...بیچاره انقدر تو گوشش خوندم قید امریکارو زد حالا خودم عذاب وجدان دارم میخنده ومیگه تو که خواهرت رفت خب تو هم میرفتی خوب بود دیگه میگم جالبش اینجاس که دقیقا همون شهر خواهرم پذیرش گرفته...سر همینم خواهرم خیلی اصرار میکرد که این خیلی خوبه...حتی رفته چک کرده دانشگاهای پزشکی همون شهرو که من اگه بخوام برم چجوری میشه _ای بابا پس چرا قبول نکردی... -نمیدونم یعنی به نظرت اشتباه کردم؟میدونی خیلی خوب بود...خیلی ادم روشنی بود خیلی درک بالایی داشت...منو مجبور به هیچ کاری نکرد هیچوقت رفتارمو نخواست تغییر بدم مثلا میدونست چقدراز بحث کردن بدم میاد همیشه تا بحثمون بالا میگیره میگه اصلا ولش کن ولی واقعا هیچوقت حس نکردم احساسی نسبت به من داره...ادم گاهی از نظر احساسی کم میاره -اره خب احساس ادم مهمه ولی این ادمی که تو میگی خیلی خوب بوده باهاش زندگی ارومی میداشتی -اتفاقا خیلی ادم راحتیه در کنارش فوق العاده مقیده...حتی چند بار امتحانش کردم واقعا ادم مقیدیه ومن از همچین ادمایی خیلی خوشم میاد از پسری که نماز بخونه...ولی میگه من تو رو نه از نظر حجاب نه مسایل دینی اجبارت نمیکنم -بالاخره چی شد ایران رفت... -اره چند وقت دیگه میره و من مدام فکر میکنم که اشتباه کردم...