خاله بازی

یکی از کارایی که من خیلی دوست دارم بافتنی کردنه.بیشتر رومیزی... دم دری...روتختی بافتم.لباسای بزرگسالی که بافتم اکثرا خوب نشدن.کلیم لباس برای خواهرزادم بافتم.حالا هم چند مدل لباس بچگونه پسرونه و دخترونه دارم میبافم... خواهرزاده هایی که تقریبا هرگز منو ندیدن و هرگز هیچ حسی بهم نداشتن و احتمالا نخواهند داشت...فقط بزرگتره میدونه خاله یعنی کسی که جایزه میخره...خب حالا که ما تو بغل خاله هامون بزرگ شدیم چه گلی به سرشون زدیم یا اونا چه گلی به سر ما زدن...که خواهرزاده های ما بخوان خاله داشته باشن... ولی یه چیزی که خیلی دلمو میسوزونه تمام لباس ها و پتو هاییه که برای خواهر زاده هام بافتم و خواهرم هیچوقت ازشون استفاده نکرد...هیچوقتم نفهمیدم چرا...لباسایی که مامانم بافته بود رو تن بچش کرد ولی لباسای منو نه...بخاطر همین حالا لباسایی که میبافم دیگه نمیفرستم برای خواهر زاده ها...خب من سعی کردم محبت کنم بیشتر از اون چیزی که از خاله هام دیدم...ولی خب خواهرم و شوهرش حتما نخواستن دیگه خلاصه اینکه خیلی دلم گرفت...این دفه هم براش یه کلاه شال بافتم شکل اسب تک شاخ با کلی جینگول مستان...بهش گفتم که بهش بده فیلم بگیر ببینم خوشش اومده سرش کن ببینم اندازه است...کلی غر زد که تو نمیفهمی الان تابستونه...گفتم نمیخواد یه ساعت تنش باشه که یه عکس میخوای بگیری...ولی انقدرغر زد که پشیمون شدم...حالا دیگه لباسایی که میبافم نگه میدارم برای خودم بالاخره یا خودم بچه دار میشم یا میرم یه بچه رو میارم به سرپرستی..اونوقت لباسایی که خودم بافتم تنشون میکنم و کلی ذوقشونو میکنم بچه تر که بودیم وقتی دلمون از روابط خاله ها گرفت به هم قول دادیم همیشه خاله های خوبی برای بچه های همدیگه باشیم.بچه های طرف مقابلو به بچه های خودمون ترجیح بدیم...ولی خب یا ما منفعت طلب تر شدیم یا روزگار نذاشت خاله های خوبی باقی بمونیم